میرزا عبدالکریم پوده ای از بزرگان روستای پوده

میرزا عبدالکریم طبیب پوده ای معروف به حاج میرزا کریم پوده ای، فرزند حاج اسماعیل یکی از طبیبان معروف است که در اواخر دوران قاجاریه و دوران پهلوی اول زندگی می کرد و به شغل کحالی ( چشم پزشکی) اشتغال داشت.
میرزا کریم دارای اطلاعاتی طبی و کاملاً تجربی در حد یک کحّال قدیمی بود. وی در روستای پوده حکیمی معروف بوده؛ به طوری که از همة روستاها و مناطق اطراف، مثل سمیرم علیا برای طبابت به وی مراجعه می نمودند.
وی به شهر اصفهان آمد و در محله خواجو ساکن شد و در همین محله به طبابت مشغول گردید.
میرزا کریم فردی مذهبی وبسیار سلیم النفس بود. وی تا آنجا که می توانست، در مداوای بیماران همت می گماشت و با مدارا با مریض و مراجعان رفتار می نمود.
در سال 1308ش قانون پزشکان مبنی بر داشتن گواهی پزشکی و طبابت تصویب شد و هیأت ممیّزه پزشکان، جهت صدور گواهی تشکیل گردید که میرزا کریم نیز این گواهی را دریافت نمود.
وی از لحاظ ظاهری، کلاهی درویشی بر سر داشت و عارفی بود که جلوه های دنیا را در مقابل ارزشهای معنوی و روحی ناچیز می دید. از ارادتمندان خاندان نعمت اللهی در اصفهان بود و سرانجام به تاریخ 27 جمادی الاخر1363ق درگذشت و در صحن تکیه آغاباشی تخت فولاد به خاک سپرده شد.
میرزا کریم دارای فرزندی به نام میرزا محمد بوده است و از نوادگان وی می توان آقای صنایعی، ساکن چهارسوق آجری محله نو خواجو و میرزا محمود جاماسب، ساکن روستای آذر خواران جرقویه و مشهدی اسحاق علی بیگ، فرزند ربابه، دختر میرزا محمد که در حال حاضر نام خانوادگی جان قربان دارد و میرزا مظفر صفایی ساکن شهرضا را نام برد.